Heb ik een melanoom of is het een gewone huidvlek?

Het is alweer een aantal jaren geleden dat ik een artikel plaatste over : een huidvlek, goedaardig of kwaadaardig?

Een paar maanden later had ik twee licht gekleurde vlekjes op mijn wang. Maar ik maakte me helemaal geen zorgen want ook op mijn handen krijg ik er af en toe een licht vlekje bij. Ach, dat is een geschenk van de leeftijd, een ouderdomsvlekje heet dat.

Af en toe zeur ik wel eventjes dat het toch op een ambetante plaats gekomen is. Waarom staan ze niet op mijn hand, arm, been of ander lichaamsdeel, iets wat minder zou opvallen?

Ik kijk even terug hoe het toen verder ging .....

We zijn een paar maanden verder en ik denk niet meer aan die lichte vlekjes. Ach, een klein beetje make-up en ze zijn wat verdoezeld. We blijven niet eeuwig jong en wat doet zo’n vlekje dan min of meer. We zijn gezond en dat is het belangrijkste!

Het is half augustus.
Ik zie dat één van die vlekjes donkerder geworden is. Ik denk ook dat het groter is. Maar ach, misschien is het helemaal niet zo? Misschien ligt het aan mij en focus ik me teveel op die wang!

Een week later ...
Het vlekje IS inderdaad groter en donkerder. En ik word wel bang want het is precies anders, het voelt wat ruw aan. Vroeger voelde ik niets als ik erover wreef, nu voelt het aan als een bobbel (een lichte verhevenheid)
Ik krijg schrik, ik herlees mijn vroeger geschreven artikel. Ik vergelijk … ik googel … ik spreek ervan met anderen …

Heb ik een gewone huidvlek, is het een ouderdomsvlekje of is de vlek gevaarlijk?

6 september..
Ik heb een afspraak bij de dermatoloog. Mijn man gaat mee, hij doet heel opgewekt, maar ik weet dat hij van binnen ook ongerust is.
Er zitten niet veel patiënten in de wachtkamer, ik heb klamme handen … ik ben bang.
Bang voor wat ik zal te horen krijgen ... bang voor wat zal volgen?
Bang, maar misschien onterecht bang? Misschien maak ik me zorgen om niets?

Oef, het is mijn beurt.
De dermatologe is een heel vriendelijke dame, ze straalt vertrouwen uit en luistert naar mijn verhaal over het ontstaan en veranderen van ‘mijn plekje’.
Ik neem plaats op de behandelingstafel en ze bekijkt het ‘besproken’ plekje aandachtig. Ze haalt er een ander apparaat bij .. het duurt nogal lang.
Ach misschien ben ik te ongeduldig, misschien wil ik onmiddellijk horen : “Het is niets hoor mevrouw, gewoon een ouderdomsvlekje.”

Nee, toch niet …
De dermatologe komt voor me staan en geeft uitleg: “Mevrouw, het is geen gewoon vlekje.

Het is goed dat je snel gekomen bent? Dit vlekje moet opgevolgd worden. Ik wil je niet ongerust maken, want misschien is dat onterecht. Maar ik wil een stukje huid wegnemen voor onderzoek.”

Ik schrik en vraag of zij denkt aan een melanoom?

Haar antwoord: “Neen, dat zou ik onmiddellijk zien, maar ik wil hier toch niets uitsluiten!”
Zij vraagt meteen of ze mijn lichaam mag nakijken op eventuele andere plekjes. Ik ben blij dat ze dit vraagt want zelf had ik nog niets gemerkt op andere plaatsen. Er was dan ook, gelukkig, niets meer te zien.

Ze geeft een klein prikje om een deel van de wang te verdoven. Er wordt een stukje weggenomen en het wondje gehecht. Om het helemaal af te maken krijg ik twee kleine pleistertjes op de wang.

We verlaten de dokter met de raad om ervoor te zorgen dat er geen water aan de wang komt, oppassen met douchen of haren wassen …

Het is maandag 17 september.
Vandaag is er een nieuwe afspraak met de dermatologe. De draadjes moeten eruit en de uitslag van het onderzoek zal bekend zijn. Met een bang hartje ga ik de consultatiekamer binnen. De verpleegster komt ontsmetten en haalt de draadjes eruit!
Mijn man en ik wachten ..

De dermatologe komt binnen en vertelt : "Mevrouw, volgens het onderzoek is vastgesteld dat het vlekje een ‘aktonische keratose’ is."
Daar zit ik dan? Wat is dat? Is het gevaarlijk? Is het kanker? Wat kan er nu gebeuren?

De dermatologe legt verder uit : "Het is gelukkig geen melanoom. Maar het is een voorloper van huidkanker. Het komt vooral voor bij veelvuldige blootstelling aan de zon, zonnebaden en zonnebank."

Ik leg uit dat ik helemaal geen persoon ben die houdt van urenlang bakken en braden in de zon, ik ben ook helemaal geen type die houdt van strandvakanties en dan gebruind naar huis komen. En de zonnebank .. ik neem jaarlijks één kuur in het voorjaar, om een beschermlaagje te hebben aangezien ik last heb van zonne-allergie.

De dermatologe: "Mevrouw, jij hebt een heel gevoelige huid en .. het is ook door het aantal jaren dat jouw gelaat aan de zon is blootgesteld. Ik raad je zeker aan een dagcrème met zonnefilter te gebruiken, zelfs nu in het najaar!"
Ze legde verder uit : "Het gaat vooral om de lichaamsdelen die veel aan de zon blootgesteld zijn en aktonische keratose komt dus meestal voor op : het gelaat, de handruggen, de onderarmen en de schedelhuid.
Het is ook iets wat meestal voorkomt boven de 40 jaar, en het neemt toe met de leeftijd. Bij de 50-jarigen kan dat de helft zijn en bij de leeftijdsgroep 60-70 jarigen, met een licht huidtype (blond haar en blauwe ogen) is dat al 80%."

En nu?  Wat zal er verder gebeuren met die vlek?
De dokter legt uit dat plekken van deze aard kunnen weggesneden worden. Maar dat doen ze niet zo rap als het in het gelaat is (wegens littekens).

Er zijn verschillende behandelmethodes :

• Oppervlakkige bevriezing met stikstof
• Het onder lokale verdoving wegschrapen ven de plek, gevolgd door wegbranden van het weefsel en dichtschroeien van de bloedvaten
• Chirurgisch verwijderen (onder verdoving uiteraard)
• Gebruik van celgroeiende crèmes (wordt vooral gebruik als het om grote huidoppervlakken gaat)
• Een behandeling met laser, dit moet heel precies toegepast worden om geen littekenvorming te hebben.
  Tot daar de uitleg van de dermatologe.

Helemaal onderaan vind je een artikel hierover en daarin staan nog meer behandelmethodes.

Bij mij werd de plek door bevriezing met stikstof behandeld.

Dit duurde niet lang, het prikte heel eventjes maar deed geen pijn.
Nu is er een korstje op gekomen, dat zal afvallen. Ik moet het vlekje de kans geven om te herstellen maar als er na 2 maanden geen beterschap zichtbaar is wordt een 2de keer een bevriezing gedaan.