Met bompa naar Figeac en Beaujolais wijn

11 mei 2005 was voor bompa een dag om nooit te vergeten. Om te kunnen volgen, lees eerst vorige delen :

DEEL 1 -  DEEL 2 -  DEEL 3 -  DEEL 4

Dag 4 breekt aan. Het wordt onze laatste volle dag hier en bompa heeft die dag al voor een stukje ingevuld.

Onze laatste dag : We rijden terug naar Lacapelle-Marival.

Bompa mijmert ....."Die geiten boer? Zou die nog bestaan?"
"Maar nee, bompa, die mens is er niet meer , hij was toen al zoveel ouder als jij!"

De geitenboer stond altijd op de markt en bompa wil toch eens weten wanneer er marktdag is in zijn vroeger dorpje.

In een kleine winkel vraagt bompa of ze soms een geitenboer kennen, die hier wekelijks op de markt staat. Mijn man en ik trekken ons wat achteruit en proesten het uit van het lachen! Stel je voor, 65 jaar geleden! Die geitenboer is er al lang niet meer.
Het meisje dat bompa te woord staat, trekt haar schouders op. Nee,  ze kent geen geitenboer en denkt zelfs niet dat er één op de markt staat.

Geen probleem, zegt bompa. We stappen naar de marktplaats en opeens stopt hij en houdt ons tegen: "Maar kijk nu eens.  Dat geloof je nooit. Hier woonde een kleermaker, mijn vader is hier nog geweest om een broek.

"En hier ... de Grand Rue! die naam is nog hetzelfde, hier wandelden wij elke dag door”.
Wij lachen : een Grand Rue – amai groot is ze helemaal niet hoor!

Het wordt onze laatste wandeling door het dorp. We gaan naar het kasteel, de rivier de Lot, door de smalle straatjes en … tijd voor een laatste foto hier.

Het is stil in de auto bij het terugrijden. We verlaten Lacapelle-Marival en waarschijnlijk komt bompa hier nooit meer terug.

Figeac

Bompa herinnert zich de naam heel vaag.

Hij zou er vroeger geweest zijn, met zijn ouders, maar herinnert er zich niets meer van.

Maar Figeac bekoort bompa. De rest van de dag genieten we van een wandeling langs het water en een drankje en hapje.

Morgen rijden we terug naar België.

Dag 5 en terug naar België.

Op onze terugweg rijden we door de wijngaarden.

En wetend dat bompa graag een wijntje lust stoppen we bij een wijnboer om te proeven.

Maar proeven alleen, dat vindt bompa nogal weinig. We kopen de wijn die hij lust en zullen die met veel plezier samen uitdrinken!

Nog een beetje eten onderweg en terug naar huis!

De kleinzoon staat bompa op te wachten. Bompa glundert als niet één! Bij het binnenkomen in de living pakt hij ons zó stevig vast, dat ik dacht dat hij ons zou verpletteren!
Hij is zo dankbaar, zo gelukkig maar wel wat vermoeid nu!

"Dit was het mooiste geschenk, dat ik ooit kreeg", zegt hij

Ik heb de foto’s laten ontwikkelen en voor bompa een album gemaakt met tekst en foto. Niemand in de familie of vriendenkring is nog veilig. Iedereen moet naar die foto’s kijken en … zijn verhaal aanhoren.

Bompa, we zijn zo blij dat we dit voor jou deden. We zijn ondertussen bijna 10 jaar verder en je spreekt er nog over.

Op 11 mei 2015 wordt bompa 90 jaar!

en zijn groot geluk is als het achterkleinkind bij hem komt en vraagt:

"Bompa,wil je een appeltje voor me schillen?"