Mijn kaalheid heet Alopecia Areata

Alopecia kan je flink onderuithalen.

Enkele jaren geleden had ik al eens een kaal plekje in mijn wenkbrauw. Was dit misschien een begin van de Alopecia Areata?

Het zal je maar overkomen. Je ben jong, kerngezond en een mooie toekomst lacht je tegemoet.

Je bent fier en houdt ervan om je mooi te maken. Je prachtige lange haren zijn jouw trots.

Tot … opeens …

Iemand wijst me erop dat ik een kale plek heb op het achterhoofd. Ik schrik wel, maar ben nog niet meteen ongerust.

Tot … op een dag blijft er bij het kammen een lok haar tussen mijn vingers kleven! Ik raak nu wel in paniek en maak zo snel mogelijk een afspraak bij de dokter. Een vitaminetekort kan de oorzaak zijn, maar dat is te verhelpen. Ik slik graag de extra vitamientjes maar er komt niet veel verandering in de situatie.

Een bezoek aan de dermatoloog zet me opeens met beide voeten op de grond. Zij spreekt een verdict uit dat me zal tekenen voor de rest van mijn leven : Alopecia Areata. Het is een auto-immuunziekte waarbij het lichaam de haarcellen aanvalt.

Het gaat van kwaad tot erger. Elke dag valt er haar uit. Ik voel me helemaal niet ziek maar zó ongelukkig. Er blijven nog enkele plukken haar over. Ik zie er niet uit en besluit de rest van de haren weg te scheren. Ik vergeet nooit die eerste aanblik in de spiegel, de tranen stromen over mijn wangen. Ik ben niet meer dezelfde, ik ben iemand anders!

Een jaar later ben ik zwanger en wonder boven wonder groeit mijn haar plots terug. Het ziet er niet echt mooi uit. Er groeit een pluk haar hier, een pluk daar. Het lijkt wel of  iemand eraan geknabbeld heeft.  Maar ik heb hoop … alles komt  weer goed.

Het was ijdele hoop. Na de bevalling ben ik opnieuw mijn haar kwijt. En het groeit terug, de tweede keer … de hoop laait weer op. De derde keer maak ik me geen illusies meer. Integendeel, ik wil zelfs dat het wegblijft,  die teleurstelling elke keer! Ik ben het zó moe.

Ik maak héél slechte dagen mee, dagen waarop ik helemaal aan de grond zit. Maar soms kan ik zelfs grappen uithalen over mijn kale kopje.

Op een dag word ik geconfronteerd met iemand die kaal is door de chemo-behandelingen. Mijn ogen gaan open.

Ik ben gezond, weliswaar ZONDER haar … maar kerngezond.

Mijn vriendin en ik gaan samen naar een winkel waar pruiken verkocht worden. ik wist niet dat er zoveel waren. De verkoopster heeft ervaring en helpt mij bij het kiezen en passen. Het model zit me als gegoten en niemand zal merken dat ik een pruik draag. Ik ben opgelucht en stap buiten als een herboren vrouw. Ik heb opnieuw mooie haren, al zijn ze niet van mezelf.

Maar weet je, elke dag opnieuw … en dit voor de rest van mijn leven, een pruik moeten opzetten, dat weegt soms zwaar. En ik draag steeds hetzelfde kapsel want meerdere pruiken kopen valt duur uit.  Ik experimenteer met sjaaltjes en hoedjes. Het is voor mij een gelukkig gevoel om steeds weer andere sjaaltjes te proberen. Ik word erg handig om ze op allerlei manieren te knopen. Daarbij heb ook al verschillende hoedjes. De pruik blijft meer en meer op mijn kamer liggen.

 

Ik mag me héél gelukkig prijzen dat ik een goede relatie heb. Ik sta er niet alleen voor. Mijn vriend weet ‘hoe’ ik eruit zie zonder pruik, sjaaltje of hoedje. Hij houdt van me zoals ik ben. Het is zomer en snikheet, ik draag een heel licht sjaaltje. Hij probeert me te overtuigen om tijdens een gezellige avond mijn sjaaltje af te doen.

'Nee,  ik heb schrik … ik doe het toch … en … ik kan het zelf niet geloven maar het voelt aan als een bevrijding.

De mensen kijken naar me, ik lees de vragen in hun ogen, een kind wijst naar me en zegt : ’Kijk eens mama, die mevrouw heeft geen haar.” Het doet pijn, maar het is de waarheid.

Ik wil mijn leven op een positieve manier aanpakken … MET mijn ‘kale kop’.

Ik ben niet lelijk door mijn aandoening, wel gekwetst. Het is alsof ik niet meer compleet ben, maar tegelijk voel ik me uniek.

Ik wil  bewijzen dat échte schoonheid vooral in de uitstraling zit. Ik wil de jeugd en de wereld meegeven dat je alleen maar mooi bent als je een mooi ‘mens’ bent.

 

Ik ben BIJZONDER en daar ben ik trots op!

Hierbij wou ik vermelden dat ik zelf geen Alopecia Areata heb. Ik heb me ingeleefd en van hieruit het verhaal geschreven.

 

Wat is Alopecia Areata?

'Alopecia Areata' betekent 'pleksgewijze kaalheid'. Het is een ziekte van de haarwortels. Er ontstaan ronde of ovale kale plekken op de hoofdhuid.

 

Hoe vaak komt het voor?

Naar schatting lijdt 1op 1000 tot 2000 mensen aan alopecia areata. Het komt evenveel voor bij mannen als bij vrouwen. De meeste patiënten krijgen het tussen het 20ste en 40ste levensjaar. Het kan bij heel jonge kinderen, maar dit komt 'gelukkig' minder voor.

Hoe krijg je alopecia?

De precieze oorzaak is niet gekend. Medische wetenschappers vermoeden dat het een auto-immuunziekte is, een stoornis in het afweersysteem van het lichaam. Het richt zich niet meer alleen tegen virussen of bacteriën, maar ook tegen het eigen lichaam, meer bepaald de haarwortels. Erfelijke factoren spelen ook een rol. Er werd vroeger gesuggereerd dat stress een oorzaak is van alopecia areata, maar hierover bestaat nog veel onduidelijkheid.

 

Wat zijn gevolgen voor de patiënt op fysisch en psychisch vlak?

Het is een aandoening die vaak plotseling optreedt. Het begint met kleine plekken en die worden meestal opgemerkt door de kapper of familie. Al snel worden de kale plekken groter en vallen alle haren uit. Alopecia areata kan ook andere behaarde lichaamsgebieden aantasten, zoals de wenkbrauwen, wimpers, baard, oksels, schaambeen en ledematen. Heel af en toe vallen zelfs alle lichaamsharen uit, dan spreken we van 'alopecia areata universalis'.

De lichamelijke gezondheidstoestand wordt door alopecia areata niet aangetast, maar de aandoening kan wel nadelige psychische gevolgen hebben en sociale contacten bemoeilijken. De manier waarop mensen omgaan met alopecia is heel verschillend.

 

Waar kun je terecht als je steun nodig hebt?

Mensen met alopecia areata in beperkte vorm, kunnen bij de huisarts terecht. Die kan informeren, geruststellen en eventueel een behandeling starten.

Mensen met ernstige vormen van de aandoening kunnen terecht bij de dermatoloog of huidspecialist. Die kan de geschikte behandeling helpen kiezen.

Er zijn mensen, voor wie de stress vermoedelijke een beïnvloedende factor is. Die kunnen baat hebben bij psychologische begeleiding.

Familiale steun en begrip zijn heel belangrijk en patiënten kunnen ook terecht op het internet, waar lotgenoten met elkaar kunnen praten.

 

Hoe kun je deze aandoening behandelen?

In sommige gevallen herstelt de haargroei zich spontaan binnen enkele jaren. Dit betekent dat men het natuurlijke beloop moet afwachten. Alopecia areata is voor veel mensen een bedreigende ziekte en het is dan heel moeilijk om een afwachtende houding aan te nemen. Om het herstel van de haargroei te bespoedigen, kunnen de volgende behandelingsmethoden worden overwogen :

- Prikkeltherapie: Dit is het aanbrengen van zalven, crèmes of lotions, die irritatie opwekken van de hoofdhuid.

- Corticosteroïden: Dit zijn hormonen die het lichaam ook zelf maakt. Corticosteroïden beïnvloeden het afweersysteem. Door toevoeging van corticosteroïden hoopt men de abnormale afweerreactie in de alopecia-plekken te onderdrukken. Men kan corticosteroïden als zalf, crème of lotion op de huid aanbrengen.
Ook kunnen corticosteroïden in de huid van de kale plekken worden ingespoten. Dit is pijnlijk. Soms ziet men dat na enkele weken inderdaad opnieuw groei van de haren optreedt. Dit is echter nogal eens van tijdelijke aard. Wordt de behandeling gestopt, dan kunnen de haren weer gaan uitvallen.

- Lichttherapie: Met behulp van een hoogtezonbehandeling (ultraviolette straling) kunnen bij een deel van de patiënten in het begin goede resultaten worden geboekt. Wanneer de haargroei zich echter heeft hersteld, kan het licht niet meer tot de huid doordringen en valt het haar meestal weer uit.

- Lokale immuuntherapie: In ernstige gevallen kan deze, nog niet algemeen toegepaste, methode worden overwogen. De patiënt wordt eerst overgevoelig (allergisch) gemaakt voor een bepaalde stof. Daarna worden de kale plekken ingepenseeld met de desbetreffende stof zodat ter plaatse een allergisch eczeem ontstaat. Door deze allergische reactie, die verder geen nadelige gevolgen heeft, worden de haarwortels als het ware gestimuleerd, waardoor de haargroei bij een aantal patiënten terugkomt.

Op 21 april 2012 heeft de alopecia areata patiëntenvereniging een nieuwe naam gekregen en alle informatie vind je op hun website :

http://www.alopecia-vereniging.nl/

 

Meer over natuurlijke haaruitval vind je ... HIER

 

Wie nog meer wil weten over alopecia areata kan surfen op :

http://nl.wikipedia.org/wiki/Alopecia_areata

http://www.huidziekten.nl/folders/nederlands/alopeciaareata.htm

http://www.haarweb.nl/forum/showthread.php?t=24036

http://www.haarkliniek.be/haaraandoeningen/alopecia-areata.html