Een operatie van hamerteen

Dinsdag 10 februari .. ik werd ik om 8.30u verwacht in het ziekenhuis.

Het is al een paar jaar dat ik me blauw erger als ik, voor de zoveelste keer, een nieuw paar schoenen achteraan in de kast moet plaatsen.

Ik heb een hekel aan mijn voeten!

En nog specifieker .. ik heb een GROTE hekel aan mijn tenen!

Het is elke keer een marteling als het winter wordt. Nu kan ik geen ‘open’ schoenen meer dragen. Tja, in sandalen voel ik trouwens geen pijn!

Hét gehate fenomeen .. mijn hamertenen!

Een hamerteen is een buigstand van de teen die niet meer te strekken is. Dit kan ontstaan bij een doorgezakte voorvoet waardoor de buigers en de strekkers van de tenen in onbalans raken. Bij een hamerteen is het middelste gewrichtje van de teen omhoog en krom vergroeid. De klachten bij een hamerteen zijn eelt bovenop de teen (eksteroog), het uiteinde van de teen en het begin van de nagel. Een hamerteen is heel pijnlijk in de gesloten schoen.

Er is niet één exacte oorzaak om het ontstaan van een hamerteen aan te geven. Normaal gesproken is er een evenwicht tussen de verschillende spieren die de tenen bewegen: de buigers en de strekkers van de teen en de kleine voetspiertjes.

Als dit evenwicht in de besturing verstoord wordt, kan een hamerteen ontstaan. Er zijn veel oorzaken voor een verstoring van dit evenwicht, maar in het algemeen komt het doordat de functie van de kleine voetspiertjes uitvalt. Ook dit kan weer vele oorzaken hebben, zoals oudere leeftijd al dan niet gepaard gaande met slagaderverkalking (“arteriosclerose”), diabetes, reuma, een doorgemaakt ongeval etc. etc.

Een heel veel voorkomende oorzaak van een hamerteenstand van de tweede teen is een hallux valgus. Doordat de grote teen onder de tweede teen groeit, drukt deze de tweede teen in een hamerteenstand.

'Hallux valgus'

In 2009 werd ik geopereerd van een hallux valgus. Mijn tweede teen was toen een hamerteen en die werd meteen ook rechtgezet. Voor de rest waren mijn tenen ‘redelijk’ normaal.

Dat normaal zijn bleef niet duren .. beetje bij beetje kwam de middelste teen naar boven. Veel mensen met een hamerteen hebben weinig of geen last. Vaak is de afwijking nog soepel, maar bij lang bestaan kan deze kromstand stug worden.

Zo was, 6 jaar later, mijn middelste teen een heel pijnlijke hamerteen geworden!

Het is al 2 jaar dat ik er enorme last van heb. De vervelende etter bezorgde me nu genoeg hinder! Meestal ontstaat er op het gewrichtje tussen het eerste en tweede kootje een likdoorn of eksteroog, die vanwege het wrijven tegen de schoen pijn veroorzaakt en ook kan gaan ontsteken. Bij een stugge hamerteen kan er ook een pijnlijke eeltplek op het topje van de teen ontstaan, waar, door de kromstand, een abnormaal hoge druk is ontstaan

Tevens kan er eelt en pijn onder de voorvoet ontstaan. omdat de kromstand van de hamerteen het kopje van het middenvoetsbeentje naar beneden drukt en daarmee abnormaal veel druk veroorzaakt. Tenslotte kan dit gepaard gaan met ontsteking en pijn in het gewrichtje tussen het middenvoetsbeentje en het eerste kootje.

Behandeling

De eerste behandeling van een hamerteen is altijd een behandeling zonder operatie. In het beginstadium kunnen pijnlijke drukplekken voorkomen worden door het dragen van wijde schoenen eventueel gecombineerd met steunzolen.

Ik heb alles geprobeerd : van likdoornpleisters, viltjes om de drukplekken te ontlasten en de teen in een betere positie te houden, kleine orthesen van de podoloog …

Dan is er de definitieve oplossing : 'DE HAMERTEEN CORRECTIE !'

En daarvoor was ik vandaag in het ziekenhuis! De ingreep gebeurde onder plaatselijke verdoving.

Ik kreeg 2 ‘pijnlijke’ prikjes in de teen. De verdoving trad snel in, de voet werd mooi roodoranje gekleurd door het ontsmettingsmiddel.

De chirurg en verpleegster bedekten mij met een blauw doek. Ze deden het allemaal zo keurig dat ik niet kon zien wat er gebeurde.  De chirurg had heel wat ‘materiaal’ liggen om zijn werk uit te voeren. Ik werd steeds maar stiller en hoopte dat alles snel zou voorbij zijn.

Er werd een incisie gemaakt bovenop het gewricht waarbij de eeltplek eveneens wordt verwijderd.

En daar kwam het .. ik voelde en hoorde hoe hij zijn snij- en breekwerk uitvoerde!

Het deed geen pijn maar ... die geluiden toen hij de twee kootjes van elkaar haalde! Het deed me denken aan het geluid bij het afbreken van de twee delen van een kippenbout.

Er werd aan die teen gewrongen, geduwd …

Het uiteinde van het eerste kootje en de basis van het tweede kootje worden weggenomen. De teen zal dus een stukje korter zijn!

Dan worden de twee kootjes weer tegen elkaar gebracht en op die manier wordt de teen recht gezet. Ik hoorde opeens het geluid van een boor(tje). De chirurg ‘boorde’ een dun metalen pinnetje door de kootjes om die in de juiste stand te houden. Het pinnetje steekt uit de teen.

Mijn voet werd gereinigd van alle bloed en ik was blij toen de verpleegster me zei dat de dokter het verband zou aanbrengen.

Daar stond ik dan, met een metalen pin in mijn teen … de voet ingezwachteld en in een oerlelijke open sandaal met velcro’s bovenaan.

De chirurg kwam weer tevoorschijn, zonder schort, masker en lelijke muts nu.

“Mevrouw, je mag naar huis, maar vanwege infectie gevaar is het verstandig om de eerste week zoveel mogelijk te rusten met de voet omhoog. Je mag voorzichtig en kortdurend wat steunen op uw hiel en met behulp van de krukken en de speciale schoen, die je al hebt gekregen, kan je binnenshuis wat bewegen. Het verband moet dicht blijven tot aan de volgende controle.

Na twee weken kom je terug en dan worden de hechtingen verwijderd. Het metalen pinnetje blijft nog zitten. Pas na 4 à 5 weken mag het verwijderd worden. Dan is er meer zekerheid dat de bot-uiteinden goed vastgroeien.

Na 6 weken zijn de meeste patiënten in staat om de meeste activiteiten van het dagelijks leven weer op te bouwen maar de voet kan nog enkele maanden gezwollen zijn. De geopereerde teen zal wat buig- en strekkracht verliezen, maar voor het goed functioneren van de voet is dit niet nadelig.”

Zover zijn we dus … helemaal klaar om een nieuw leven te beginnen, zonder die vervelende hamerteen.

Ik ben zo blij dat ik ‘uiteindelijk’ de operatie liet uitvoeren. Zelfs al heb ik momenteel redelijk pijn (tja, de verdoving is uitgewerkt) .....

ik denk aan de vele schoenen die achteraan in de kast staan.

Lees hier, HERSTEL van de operatie. Ondertussen zijn we een jaar verder en ik ben heel tevreden, alles is oke nu!