Een grote stap achteruit, kleine pasjes vooruit

Dit artikel sluit aan op vorig deel : luister naar je hart

2 juni 2019: Het is pas één week na de operatie en we krijgen het nieuws dat Rik naar huis mag. Hij werd geopereerd in Roeselare (groot ziekenhuis met befaamde chirurgen) en dat ziekenhuis werkt samen met het ziekenhuis van Tielt (op slechts 10 min. van onze woning). De meeste hartpatiënten uit Tielt en omgeving, komen enkele dagen na de operatie, met het ziekenvervoer naar Tielt, om daar nog enkele dagen verder te herstellen.

De cardiochirurg (Roeselare) staat bij ons met de ontslagpapieren en geeft nog raad en tips mee. Ik vind het erg vroeg, na zo’n ingrijpende operatie en vooral omdat Rik kampt met een verkoudheid. Hierdoor hoest hij veel en dat is erg pijnlijk op borstkas en ribben die tijdens de operatie opengelegd werden. Ik vraag of hij naar het ziekenhuis van Tielt zal gebracht worden. Het antwoord van de chirurg: 'Meneer is klaar om naar huis te gaan. De fysio-proeven zijn prima. Zorg ervoor dat de fysiotherapeut elke dag komt en meneer moet wel rusten, maar ook vaak bewegen, stappen ..'

Tja, wie kan het beter weten dan de chirurg himself?

Ik stel allerlei vragen betreffende wondzorg, cardio-revalidatie en medicatie. We zijn gerust én Rik is blij dat hij terug thuis is. De eerste dag gaat goed (behalve de hoest). De tweede nacht is moeilijk door de voortdurende hoest en daarmee gepaard gaande kortademigheid. De derde nacht is héél moeilijk, ik wil hem naar ziekenhuis Tielt brengen. Rik ziet dat niet zitten en wil wachten tot de morgen komt.

9u: de huisdokter is er. Rik is één hoopje ellende, hij staat slap op de benen, ademt heel moeilijk en heeft veel pijn. Na controle van de huisarts weten we genoeg : bloeddruk is 9 – zuurstofsaturatie is 91 (héél weinig) - zijn benen en voeten zijn héél erg gezwollen van het water. We rijden onmiddellijk naar de spoed in ziekenhuis Tielt.

Daar worden we goed onthaald en de cardioloog die hem naar Roeselare had doorverwezen, schiet onmiddellijk in actie. Infuus worden aangelegd, hartmonitor, zuurstofmasker en injecties toegediend.

De cardioloog zegt dat het opgehouden water kan verdwijnen door medicatie. Maar aangezien het erg veel is, treedt hij kordaat op en legt uit dat hij een groot deel zal aftappen om het de patiënt wat comfortabeler te maken. Hij tapt via een naald-en-buisje in het longvlies, water af => 150 ml. Er is nog 100 ml in de longen, maar daarvoor zal medicatie gegeven worden.

Rik is moe, teleurgesteld, heeft geen krachten meer, heeft wel pijn en .. is vooral bang. De cardioloog is boos omdat ze hem in Roeselare zó snel hebben ontslagen. Er stond nochtans in zijn dossier dat hij naar Tielt zou komen.

Ik voel me zo machteloos. Ik wil bij hem zijn maar moet naar huis buiten de bezoekuren. Ik loop er wat verloren bij. Ondertussen genieten de vlinders in onze tuin van de bloemen die goed gedijen in het zomerweer.

We zijn ondertussen 4 dagen verder. De bloeddruk is onder controle, de zuurstof is optimaal, de gezwollen benen/voeten zijn bijna weg en de hoest is onder controle. Hij draagt voortdurend zijn harnasje (zie vorig deel) en daarmee kan hij de pijn wat tegenhouden. Rik wordt héél goed opgevangen, verzorgd én begeleid in het ziekenhuis van Tielt.

Sinds gisteren doet hij al weer oefeningen met de fysiotherapeut. De cardioloog is erg positief. Hij dacht er eerst aan om hem woensdag te laten gaan, maar hij speelt op zeker en geeft de ontslagbrief volgende vrijdag.

De eerste twee weken na zijn thuiskomst, zal de kinesist naar huis komen om oefeningen te doen (aangepast aan zijn fysische toestand).

Op 29 juni stapt Rik in voor de cardio-revalidatie (een iets meer intense oefentherapie) in het centrum hartrevalidatie in Tielt. Onder begeleiding van het team zal hij een programma volgen van 45 sessies (drie keer per week, telkens één uur). Het team hartrevalidatie bestaat uit de cardioloog-revalidatiearts, kinesisten, psychologe, diëtisten en sociale dienst.

Trainen in een hartvriendelijke omgeving met een goede begeleiding en opvolging is belangrijk. Daarom wordt getraind met een hartslagmeter en wordt de bloeddruk in iedere sessie gemeten. Naargelang de aandoening en de fase van de training wordt soms ook gebruik gemaakt van hartmonitor. De patiënt wordt op regelmatige tijdstippen gevolgd door de hartspecialist-revalidatiearts. Bij het begin van de revalidatieperiode wordt een fietsproef met masker uitgevoerd. Aan de hand van deze test zal de arts de maximale inspanningscapaciteit, basisconditie en drempels van verzuring in de spieren bepalen. Zo wordt een voorschrift voor training op maat gemaakt.

Naast het leren omgaan met inspanning en de opbouw van de conditie is het aannemen van een actieve levensstijl een van de belangrijkste doelen van hartrevalidatie. Samen met de kinesisten wordt gekeken hoe men de actieve levensstijl kan voortzetten naast de trainingssessies. Diëtisten geven advies over hartvriendelijke voeding.

De sociale dienst zorgt voor administratieve ondersteuning betreffende ziekenfonds/verzekering. Hier kan men ook terecht voor thuishulp, thuisverpleging enz …

Een hartoperatie kan erg inhakken bij de patiënt. Het is een ingrijpende levensgebeurtenis die heel wat stress veroorzaakt en aanpassingsvermogen vergt van zowel de patiënt als partner en familie. Het brengt heel wat gevoelens teweeg zoals angst, onzekerheid, machteloosheid, kwaadheid, schuld, verdriet …

Patiënten hebben zowel externe als interne littekens opgelopen waar zij te pas en te onpas mee geconfronteerd worden. Ze hebben soms het gevoel dat ze daardoor de kans niet krijgen om te verwerken wat er hen overkomen is. Ook dát moeten ze een plaats geven.

Sommige patiënten gaan ook de balans opmaken van hun leven. Je stelt je dan vragen over wat je tot dan toe bereikt hebt in het leven. Plots ben je je bewust van je eigen sterfelijkheid, omdat je vaak nooit eerder ziek bent geweest. Je gaat dan nadenken over hoe je je verdere leven gaat aanpakken. Het is belangrijk te beseffen dat je in een emotioneel moeilijke periode geen belangrijke beslissingen mag nemen en eerst moet wachten tot de rust wat teruggekeerd is

Vandaar dat er een psychologe van het team klaarstaat om hierover te spreken. Zij proberen er steeds bij te zijn als je deelneemt aan de cardiale revalidatie, maar je mag hen ook zelf contacteren.

De psychologe helpt om zo goed mogelijk om te gaan met je hartziekte en helpt je ook het aanleren van nieuwe gezonde gewoontes. Ook wordt er gekeken hoe je best met stress kan omgaan (want stress is een belangrijke risicofactor voor hart-en vaatziekten).

Op het einde van het programma, wordt de inspanningstest herhaald om de vooruitgang in kaart te brengen, en krijgt de patiënt de nodige instructies mee voor het verdere verloop thuis.

We zijn alweer die stap verder. We hebben veel geplande trips moeten opbergen, maar we gaan vol goede moed (al is het soms met een dagje minder) verder. Het vooruitzicht om er weer op uit te trekken, natuur en mooie plekjes op deze wereld te ontdekken geeft ons kracht om door te gaan - strong together.