Met bompa in de Auvergne

11 mei 2005 was voor bompa een dag om nooit te vergeten.

Om te kunnen volgen, lees eerst vorige delen : DEEL 1    DEEL 2    DEEL 3

Het is onze derde dag en we willen vandaag een stukje van de omgeving zien.

In de voormiddag gaan we naar een plaatselijke markt, in een klein dorpje.
Bompa die thuis, zelf nog wekelijks naar de markt trekt, wandelt hier heel graag rond. Samen kijken we wat ze ons hier aanbieden. Hij vergelijkt prijzen, keurt de prei en selder, proeft een paar stukjes kaas, en watertand bij de lekkere ‘jambon’.

Zin in een stukje natuur?

Zeker, alle drie akkoord. We rijden in de richting van “les Monts du Cantal”.

wikipedia:
De monts du Cantal (Nederlands: Cantal gebergte) is een gebergte in het Centraal Massief in midden-Frankrijk. Het zijn in feite de overblijfselen van één grote stratovulkaan, de grootste van Europa, die nog steeds zichtbaar is aan het oppervlakte. Deze vulkaan is ongeveer 13 miljoen jaar geleden ontstaan (dus in het Mioceen), terwijl de laatste uitbarsting ongeveer 2 miljoen jaar geleden moet hebben plaatsgevonden (dus in het Pleistoceen). In de laatste 2 miljoen jaar heeft het gebergte blootgestaan aan erosie van water en - tijdens verschillende ijstijden - het ijs van gletsjers.
De monts du Cantal beslaan een groot gedeelte van het gelijknamige departement de Cantal in de regio Auvergne

Het landschap is adembenemend mooi. En wie denkt dat bompa slaapt in de auto is verkeerd hoor!

Hij geniet en kijkt en neemt alles goed in hem op.
We rijden de Puy-May op, maar als we bijna boven komen is de weg nog afgesloten.

Er is nog teveel sneeuw en gladheid deze tijd van het jaar.

Het rijden door de Cantal is heel indrukwekkend.

Er is zoveel mooie natuur, panorama’s, echt typische dorpjes, gezellig pleintjes en 3 gelukkige Belgen.

Maar vandaag hebben wij nog een verrassing in petto.
We rijden naar Martel – de tweede, tijdelijke verblijfplaats van bompa.

Hij is alert hoor. Opeens gaat hij recht zitten en zegt hij : "Kijk nu eens, stel je voor, we zijn hier slechts op 5 km van Martel.
"Ja, bompa, hier heb je toch ook gewoond."

Bompa : "Maar ja en ik herinner me nog zo die lange laan met aan weerskanten de rijen bomen.

Daar parkeerden ze de camions. En wij sliepen ….”

"Stop, hier is het! Ik ken het nog en die bomen zijn er nog”

en weg is hij ...

"Maar mensen wat is dat hier veranderd. Hier is nu een recreatieterrein.

Zie je dat huis daar? Daar woonden we, maar het was wel anders. Nu is het vernieuwd.

Mens, mens, toch … Wie had dat ooit gedacht? Dat ik hier nog zou komen"

De dag is weer geslaagd en morgen volgt een nieuwe belevenis. Het is morgen onze laatste dag.

Volgend deel : Met bompa naar Figeac en beaujolais