Baby kreeg een aanval en stopte een minuut lang met ademen
Bij elke aanval zijn de ouders bang dat de baby het niet zal halen.
Het BREATH HOLDING SPELL- syndroom
Vooraleer ik meer vertel over dit syndroom laat ik de mama van Diethe aan het woord:
Annelore: "De eerste keer dat Diethe, nu twee jaar, een aanval kreeg, was een week na haar eerste verjaardag.
Ik was haar broertje aan het aankleden op het bed en Diethe wilde erbij klauteren. Ze viel en ik zag haar langs het deken naar beneden glijden.
Niks ernstigs, maar ze was geschrokken en begon te huilen. Ik tilde haar op, troostte haar en voelde haar ineens verstijven in mijn armen. Ze stopte met huilen, het geluid viel weg. Ik zag haar opengesperde mondje, haar ogen die wegdraaien, haar gezichtje waaruit alle kleur wegtrok. Ze kreeg blauwe lippen, verstijfde, ademde niet meer. Ze hing als een levenloze pop in mijn armen.
Ik snap heel goed dat mensen op zo’n moment hun kind door elkaar schudden uit paniek. Gelukkig ben ik kalm gebleven. Ik heb haar op haar zij gelegd, ervoor gezorgd dat haar luchtwegen vrij waren, ben prikkels blijven geven om haar aandacht te krijgen …
Na zowat twintig seconden begon ze opnieuw te ademen, maar ze is bijna een volledige minuut buiten bewustzijn geweest. Met een snurkend geluidje kwam ze weer bij. Na die aanval is ze nog een tijdje out geweest en daarna in slaap gevallen. Het duurde een kwartiertje en toen was alles voorbij.
Ze werd wakker, keek me aan met een blik van "ik wil spelen!" en alles leek weer compleet normaal. Dat was de eerste van een hele reeks aanvallen. Diethe heeft er ondertussen in een jaar tijd 25 gehad.
Na de tweede aanval zijn we naar de spoed gegaan, we hadden geen idee van wat er aan de hand was. Daar kregen we te horen dat Diethe het breath holding spell-syndroom heeft : bij angst of bij pijnprikkels stopt ze gewoon met ademen.
Er is ons verzekerd dat ze er geen hersenschade aan overhoudt, maar bij elke aanval zijn we toch weer bang dat ze er misschien deze keer niet uitkomt.
En wat als Diethe een aanval krijgt en zo ongelukkig valt dat ze iets breekt of hersenletsel oploopt?
Wat als ze straks naar de kleuterschool gaat?
Daar hebben we al afspraken gemaakt : Diethe moet bijvoorbeeld een fluojasje aan op de speelplaats en bij uitstapjes gaat er een extra leerkracht mee. De impact op haar en ons leven is dus toch wel groot. Diethe wordt opgevolgd bij de kinderarts, die ons verzekert dat het er bijna altijd uit groeit. Ik hoop het. Maar als ze straks naar school gaat, zal ik mijn telefoon constant op zak hebben. Zeker weten.”
Tot hier de mama van Diethe.
VIER VRAGEN OVER HET "BREATH HOLDING SPELL"-SYNDROOM
1. Wat is het?
Breath holding spelss zijn aanvallen waarbij kinderen plots ophouden met ademen. Ze kunnen daarbij het bewustzijn verliezen. Zulke aanvallen zijn onschuldig, maar erg beangstigend om te zien. Ze komen bij zo’n 4% van de kinderen voor. Het syndroom start doorgaans als het kind tussen de 6 en 24 maanden is, maar verdwijnt gemiddeld rond 4 jaar en bijna altijd voor de leeftijd van 8 jaar. Een aanval kan uitgelokt worden door een emotionele prikkel als angst, of pijn, een hevige huilbui of boosheid.
2. Hoe herken je het?
Een BHS of breath holding syndroom duurt nooit lang, van een paar seconden tot een minuut. Je kind ‘vergeet’ te ademen, wordt bleek of verkleurt zelfs blauw en kan het bewustzijn verliezen. Soms hebben kinderen ook stuiptrekkingen, daarom denken mensen nogal eens aan epilepsie. Er bestaat geen diagnostische test voor, dokters komen tot een diagnose door andere aandoeningen uit te sluiten.
3. Kan het behandeld worden?
Medicatie is niet nodig, al zal de arts wel altijd bloed afnemen om te checken of je kind een ijzertekort heeft. Als dat zo is, dan kan dat verklaren waarom het gemakkelijk flauwvalt. Wordt je kind heel bleek bij zo’n aanval, dan kan de dokter het nodig vinden om een EKG/EEG (electrocardiogram/elektro-encefalogram) te maken om een onderliggend hartprobleem uit te sluiten
4. Wat kun je zelf doen?
- Blijf in elk geval rustig.
- Schud je kind niet door elkaar om het weer bij bewustzijn te brengen, maar leg het op zijn of haar zij en blijf erbij zitten.
- Je kind zal vanzelf weer gaan ademen.
Met dank aan dokter Myriam Azou, kinderarts en aan Anne Peeters van het weekblad Libelle.
In volgend filmpje zien we een kindje dat een aanval krijgt :
Maak jouw eigen website met JouwWeb