BBQ is a way of life in Brazilië

Vorig deel: Kleuren en smaken uit Brazilië

Brazilianen houden van vlees, VEEL VLEES !

Vegetariërs hebben het lange tijd niet gemakkelijk gehad in Brazilië, maar nu zijn vegetarische gerechten een beetje aan het opkomen. Vooral de restaurants waar gebruik wordt gemaakt van het buffet, bieden een uitkomst want daar kun je zelf opscheppen.

Zuid-Brazilië is het land van de gauchos, traditionele veehoeders. De Brazilianen zijn gezegend met een tropische zon en ze hebben de gewoonte om veel buiten te eten. Het vlees wordt meestal op de barbecue gegrild. Deze streek is vooral bekend voor gerechten op basis van gezouten of gedroogd rundvlees.

Het tweede nationale gerecht (na Feijoada) is Churrasco. Het werd via de gaúchos in het zuiden van Brazilië verspreid over het land. Zij hadden de gewoonte om hun kilo's wegende, zwaar gezouten vlees aan lange spitten boven een open vuur te roosteren.

Bij Churrasco denken we aan het rundvlees dat aan het spit op houtskool wordt geroosterd en daarna met een tomaten-, uiensaus opgediend. In het binnenland gebruiken de Brazilianen soms een ganse os voor zo'n barbecue.

In elke stad vind je Churrascarias, echte vleesrestaurants. Zuid-Amerika is bekend voor zijn uitstekend rundvlees, maar in de grote churrascaria’s, rijgen ze een gans assortiment aan hun grote spiezen, van kippenlevertjes tot varkensribbetjes.

De obers die elk hun eigen vleessoort aan lange vleespennen roosteren, lopen tussen de tafels door en je kan zelf een stuk vlees kiezen. Ze komen later terug en vragen of je nog wat wilt, ze wijzen dan het lekkerste stukje aan, roeren hun enorme sabel en laten weer een lekkernij op je bord verschijnen.

Zo kan je maximaal 20 verschillende vleessoorten kiezen. Je kan dit ritueel laten doorgaan net zolang je het zelf wilt. Als je dan uitgeteld bent door alle overdaad, en de ober vriendelijk doch dringend verzoekt alsjeblieft niets meer te brengen, gaan ze vrolijk je tafel voorbij. Je betaalt altijd een vaste prijs en kunt zelf onbeperkt salades en bijgerechten opscheppen. Het vlees wordt je vanzelf wel in je mond gestopt (bij wijze van spreken dan).

Heb je echt genoten van de churrasso, doe dan niet zoals in België of Nederland; met je hand zwaaien of een duim omhoog steken (dat kennen ze daar niet). Wrijf over je oorlel en ze weten meteen dat je het lekker vond.

Een tip: het naar huis rollen, richting hangmat is ook bij dit nationale gerecht van toepassing.

En onthoud volgende kleine tip: eet een tijdje tevoren NIETS!

Verder wordt er - bij/en na - iedere maaltijd fruit gegeten en dat zijn niet de standaard vruchten die wij hier kennen, maar ook een aantal bijzondere andere vruchten. De waaier fruit die achteraf op de grill belandt, is minstens even indrukwekkend.

Er zijn veel vruchten die ze in Brazilië eten, maar wij niet kennen. Er is daar een enorme verscheidenheid aan tropische vruchten. Veel van de benamingen van deze vruchten zijn niet vertaald, simpelweg omdat ze slechts in Brazilië voorkomen!

Twee toppers zijn de abacaxí (een kleine ananas, witter en heel veel

De Acerola

Deze rode bes wordt soms de West-Indische kers of Barbadoskers genoemd. Deze bessen groeien aan een loofboom (vooral in Brazilië). Ze lijken op een kers en zijn heel sappig. Deze vrucht is ongeveer 2 cm. groot en het geeloranje vruchtvlees is zuur.

De Acerola kers is zeer gezond, het is een ware vitaminebron. Een paar gram van deze kers bevat meer vitamine C dan een kilo sinaasappelen. Er wordt beweerd dat ze tot de meest vitamine C-rijke vruchten ter wereld behoort. Ze bevatten ook bètacaroteen, dat wordt in je lichaam omgezet in vitamine A.

De Brazilianen drinken Acerolasap, zoals wij hier sinaasappelsap drinken. Er is ook in onze landen Acerolasap verkrijgbaar.

De Cajú (cashew) wordt ook wel cashew appel genoemd. Het is de vruchtsteel van de cashewnoot boom. Het is de vruchtsteel die bovenop de cashew groeit met daarin de cashewnoot. Als deze vrucht rijp is dan zwelt het op tot een peervormige vrucht. De cashew appel is na het plukken maar een paar dagen houdbaar en daarom wordt de vrucht niet geëxporteerd.

De abóbora (Braziliaanse pompoen)

en de Braziliaanse bananen (zoeter en kleiner dan bij ons).

De papaya en mango worden vaak gegeten bij het ontbijt. Er zijn ook de jabuticaba, passievrucht, mango, pitanga, groene kokosnoot en avocado. Veel van deze vruchten worden verwerkt in overheerlijke sorbets en ijsgerechten.

De jabuticaba

Deze vrucht groeit aan een struikachtige boom, die tot 10m hoog kan worden. Zowel de stam als de takken kunnen van de wortels tot aan de kroon volledig bedekt zijn met kleine witte bloemen en later met de bessen. Het is de meest opvallende boom uit de tropen. De bomen dragen pas vruchten als ze meer dan acht jaar oud zijn.

De bloem van deze vruchten ziet er zó uit:

De vruchten zijn rond of ovaal en hebben een stevige schil. De jabuticaba moet geschild worden want de schil bevat veel looistoffen. Het vruchtvlees is zacht en sappig, een beetje glazig-wit of lichtjes rood. Het lijkt een beetje op een lychee en worden gebruikt in fruitsla of met kaas.

Door de vele tannine zijn ze niet geschikt om dagelijks te eten, maar is meestal geen probleem want de vruchten zijn zeldzaam.

Meer soorten fruit vind je hier: http://g-goes-brazil.blogspot.be/2011/06/fruit.html

Gegrilde ananas met pilipili en kaneel

Eerst dit: Cachaça is een sterke drank op basis van suikerriet. Je kan hem nog het best vergelijken met witte rum. Wij marineren er onze ananas mee, maar hij schittert vooral in de bekende cocktail caipirinha.